Op een leeftijd van vijf jaar of eerder maken de meeste kinderen in onze westerse cultuur
een cognitieve sprong die de mensheid als geheel vele duizenden jaren aan ontwikkeling
heeft gekost: het kind verwerft het getalbegrip. Het begint te beseffen dat er iets
gemeenschappelijks is in verzamelingen van bijvoorbeeld vijf appels, vijf peren, vijf kinderen, vijf koekjes, een popgroep van vijf musici, enzovoort. Dat gemeenschappelijke, die „vijfheid‟, wordt op de één of andere manier gekarakteriseerd door het getal 5, dat wil zeggen door een abstracte entiteit die het kind nooit kan zien, horen, voelen, ruiken of proeven, maar die hemtoch de rest van zijn leven vergezellen zal als iets dat „bestaat‟. Lees meer hierover in volgend artikel.