Nederlands-Brazilie of Nova Holanda was van 1630 tot 1654 een Nederlands kolonie in Zuid-Amerika. Brazilië was al gekoloniseerd door de  Portugezen. Na succes van de kaperschepen van de West-Indische Kompanie in 1627 en 1628, waaronder de overwinning van Piet Hein op de Spaanse zilvervloot, had de West-Indische Companie genoeg geld om ook in Brazilië koloniaal gebied van de Portugezen te veroveren.

Door het bezit van vele plantages werden de Nederlanders verleid het systeem van slavernij en slavenhandel, dat men in 1623 nog als onethisch had afgewezen, in 1635 volledig over te nemen. In 1637 werd Johan Maurits van Nassau–Siegen naar de kolonie gestuurd om zowel bestuurlijk als financieel orde op zaken te stellen.

Hij stichtte Mauritsstad op het eiland Antonio Vaz tegenover de bestaande Portugese nederzetting Recife, voerde godsdienstvrijheid in om de Portugezen het belijden van hun geloof mogelijk te maken, hervormde de rechtspraak en stelde in alle gebieden een schout en schepenen aan. Hij stimuleerde de suikerrietproductie door de suikerfabrieken die de est-Indische Companie in beslag genomen had per opbod te verkopen en de kopers leningen te verstrekken. Mede door de godsdienstvrijheid kozen grote aantallen Amsterdamse Joden ervoor om naar de kolonie te emigreren. 

In 1654 werden de Nederlanders verdreven door de Portugezen, die het gebied weer bij hun kolonie voegden.